یادمون باشه آدما اسباب بازیمون نیستن که هر موقع ازشون سیر شدیم یا چند تا هم بازی جدید پیدا کردیم ، پرتشون کنیم یه گوشه کناری ، بعد که دوباره تنها شدیم یا دلمون گرفت بریم سراغشون . . .
یادمون باشه وقتی یه اسباب بازی رو پرت میکنیم شاید یا دستش در بیاد یا چرخش بشکنه ، ولی آسیبش سطحیه اما وقتی یه آدمو از زندگیمون پرتش میکنیم بیرون شاید دست و بالش نشکنه اما ممکنه دلش بشکنه . . .
یادمون باشه اگه این کارو با اسباب بازیمون کردیم ، میتونیم بریم دوباره برش داریم و باهاش بازی کنیم اما یه ادم اینطوری نیست چون احساس داره ، چون بهش بر میخوره ، اونموقع ست که دیگه بهمون اعتماد نمیکنه ، چون یه بار ازمون ضربه خورده ... دیگه نمیخواد که اون ضربه تکرار بشه . . .
پس بهتره که دوبره سراغش نریم . . .
برای همه اونایی که از زندگیشون پرتم کردن بیرون آرزوی خوشبختی میکنم و امیدوارم هیچوقت تو زندگیشون شکست نخورن و همه چیزایی که میخوانو بدست بیارن ... و امیدوارم هیچوقت به آدمی مثل من نیاز نداشته باشن تا منی که قلب وسیعی ندارم اونموقع از خودم برونمشون ...