سیمین دانشور!

من زنم و به همان اندازه از هوا سهم دارم که ریه های تو ، دردآور است که من آزاد نباشم تا تو به گناه نیفتی ، قوس های بدنم بیشتر از افکارم به چشمت می آید ، تاسف بار است که باید لباسهایم را به میزان ایمان تو تنظیم کنم